Spuiten zetten
Zondagochtend, kwart over acht. Het is stil buiten. Ik zie bijna geen hond op straat (vooruit, ik zag er één). Terwijl de meeste mensen nog liggen te slapen, of langzamerhand wakker aan het worden zijn, stond ik om half 8 op. Om lekker even te spuiten.
Te spuiten? hoor ik je denken. Sinds een week sta ik elke dag om half 8 op. Niet alleen doordeweeks, maar ook in het weekend. Dat doe ik niet voor de lol, maar met een serieuze reden. Onze kat Damon, je weet wel, die commanderende, heeft namelijk suikerziekte. Daar kwamen we vorige week donderdag achter bij de dierenarts.
We merkten al een paar weken dat Damon veel water dronk en ook enorme plassen heeft. Hij plaste de laatste tijd vaker buiten zijn kattenbak dan erin. Soms deed hij dit uit protest, omdat zijn bak voor zijn doen te vies was, maar hij begon dat veel regelmatiger te doen, ook als zijn bak net ververst was. Naast dat vele drinken en vele plassen merkten we ook een verschil in zijn vacht. Hij verhaarde veel en begon klitten te krijgen.
Dus het werd tijd om naar de dierenarts te gaan. Van te voren moesten we urine opvangen. Donderdagavond moest ik Damon sinds lange tijd weer in z’n reismand stoppen, dat ging eigenlijk meteen goed. Daarna wandelden we naar de dierenarts en Damon gaf onderweg geen kik. Volgens mij vond ‘ie het wel fijn zo even buiten te zijn. Bij de dierenarts ging Damon ook makkelijk uit zijn reismand, nietsvermoedend van wat hem allemaal te wachten stond. De dierenartsassistente controleerde van te voren zijn urine en de dierenarts deed wat onderzoek: hier en daar aan zijn lijfje voelen en luisteren. Ze nam een drupje bloed uit zijn oor om te kijken naar zijn glucosewaarden. De uitslag daarvan plus de uitslag van het urineonderzoek was overduidelijk: Damon heeft diabetes. Er kwam toen veel informatie op me af, veel ben ik momenteel nog aan het verwerken.
Elke twaalf uur moet Damon een insulinespuit krijgen. Hij krijgt ook speciaal dieetvoer voor diabetes katten en moet van de dierenarts afvallen. Dat zal ten gunste zijn voor zijn diabetes, omdat hij dan minder insuline hoeft te krijgen. Suikerziekte vergroot de kans om blaasontsteking te krijgen en helaas heeft Damon daar ook last van. Hij heeft daar medicatie voor gekregen, iets wat ‘ie oraal in kan nemen (geen spuitjes gelukkig). Damon kreeg van de dierenarts ook nog een infuus om zo zijn vocht aan te vullen. Suiker trekt vocht uit je en vandaar dat hij zoveel moest drinken. Anders droogt hij natuurlijk uit.
De eerste weken moet Damon ‘ingesteld’ worden, dus moet ik elke week terug naar de dierenarts. Zij meet dan de zijn bloedsuikerspiegel en aan de hand daarvan wordt dan weer de hoeveelheid insuline bepaald die gezet moet worden. De insuline moet elke twaalf uur gezet worden. Je hebt wel wat speling (half uurtje ongeveer) maar het is het beste voor het beestje als je dat schema zo goed mogelijk opvolgt. Het schema is wel in overleg met de dierenarts gemaakt. Het tijdstip wat ons het beste doordeweeks uitkwam was om half 8 ‘s ochtends spuiten. Dus nu moeten we om half 8 ‘s ochtends en half 8 ‘s avonds Damon insuline spuiten. Voordat hij insuline krijgt, moet hij ook eten hebben. Dus Damon krijgt om half 8 ook meteen eten. Vier uur nadat hij insuline heeft gehad moet hij weer wat eten, want dan is er weer een piek. Dus om half 12 (‘s morgens en ‘s avonds) moet Damon weer eten krijgen.
Het is een schema wat onze routine volledig aanpast. In plaats van lekker uitslapen in het weekend, moet er om half 8 opgestaan worden en gespoten worden. Niet alleen voor ons is het wennen, maar voor Damon natuurlijk al helemaal. Hij wordt twee keer per dag gespoten (vindt hij echt totaal niet leuk), krijgt minder eten (vindt ‘ie ook niet leuk) en krijgt nu ook op verschillende momenten eten dan wat ‘ie voorheen gewend is. Arme beestje is chronisch ziek en hij zal de rest van zijn leventje insuline moeten krijgen. Genezen van suikerziekte gebeurt bij een kat bijna nooit, dus dit is zijn leven nu. En ons leven..
Goh, wat zal ik eens gaan doen nu zo om half 9 op zondagochtend? Netflix it is, met een commanderende kat naast me die ik helaas pas om half 12 weer mag geven wat ‘ie wil.
